Τα Σταφύλια της Οργής

Συγγραφέας: John Steinbeck
Εκδόσεις: Γράμματα
Έτος Έκδοσης:2006
Σελίδες:574

Περιγραφή από το βιβλίο: «Κι η Αμερική, μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος».

Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποιο το νόημα να διαβάζεις ένα μυθιστόρημα και τι μπορείς να βγάλεις από αυτό. Τα σταφύλια της οργής είναι η ιστορία μιας οικογένειας στην Αμερική που χάνουν τα κτήματα όπως και πολλοί άλλοι τους και αναγκάζονται να μετατοπιστούν. Ξεκινάνε ψάχνοντας την γη της επαγγελίας τους… αλλά το μόνο που συναντούν είναι η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εκμετάλλευση, η καταστολή και η αδυναμία να καλύψουν τις ανάγκες τους. Όλα αυτά τους αλλάζουν… κάποιοι χάνονται στον δρόμο είτε φεύγουν… όμως με τον καιρό κάποιοι προχωράνε, ωριμάζουν… και τελικά… κάνουν το πρώτο βήμα όπως λέει ο συγγραφέας από το εγώ στο εμείς…. όταν γίνεται αυτό… όντως έχει γίνει κάτι σπουδαίο…

Ο Steinbeck κατηγορήθηκε ότι ήταν υπερβολικός… ως προς την μεταχείρηση των μεταναστών από τους αγρότες της Καλιφόρνιας. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική… Αναγκάστικε να ωραιοποιήσει καταστάσεις… για να περάσει το βιβλίο του από την λογοκρισία της εποχής… αν λοιπόν έχουμε μπροστά μας μια ωραιοποιημένη εικόνα της πραγματικότητας…. πάλι δεν παύει να είναι αρκετή… για να συνειδητοποιήσουμε έστω και λίγο τις αιτίες από τις οποίες αναπτύχθηκε το εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ. Επίσης οι συνθήκες αυτές δυστηχώς δεν ανήκουν στο μακρινό παρελθόν… αλλά στο σύγχρονο παρόν… όσο και αν γυρνάμε το κεφάλι μας αλλού…τρώγοντας φράουλες…  Ίσως αυτοί είναι και οι σημαντικότεροι λόγοι για να διαβαστεί…. Διαβάζοντας το βιβλίο δυο φράσεις-συνθήματα μου ήρθαν στο μυαλό…

«Δεν είμ’ εγώ σπορά της Τύχης,
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ ’μαι τέκνο της Ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.»

Και

«Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι μετανάστες»

Σας στο συστήνω ανεπιφύλακτα για το καλοκαίρι.